Panako – księżniczka z Pahadan Ukalo, wnuczka Welerta syna Welerta, uzdrowicielka, łuczniczka, ale przede wszystkim owiana wieloma tajemnicami członkini I Oddziału Legendarnych

Panako była nie tylko niezwykłym bohaterem Erellanu, ale również członkiem królewskiego rodu Gór Podniebnych. Jako wnuczka Welerta, władcy Sikary, stolicy Pahadan Ukalo, była księżniczką w swoim rodzinnych stronach. Jednak mimo swojego królewskiego pochodzenia, zawsze czuła się bardziej związana z surowym pięknem swojego górskiego domu niż z dworskim życiem.

Panako była znana nie tylko jako mistrzyni strzelectwa, ale także jako uzdrowicielka o niezwykłej wiedzy ziołolecznictwa i magii uzdrawiania. Jej zdolności były nieocenione w wielu bitwach, które Legendarni stoczyli w obronie Erellanu. Mówiono, iż strzały Panako mogą „zawrócić z drogi wiatr”, a jej zdolności do uzdrawiania były równie imponujące.

Król Erellan zaprosił ją do dołączenia do I Oddziału Legendarnych po tym, jak uratowała życie jego syna podczas polowania, kiedy ten został poważnie ranny przez dzikiego zwierz. Kiedy lekarze królewscy byli bezradni, Panako, dzięki swojej wiedzy i umiejętnościom, zdołała go uratować. To wydarzenie przyniosło jej nie tylko wdzięczność króla, ale także miejsce wśród Legendarnych.

Panako była zamężna z mężczyzną o imieniu Thalos, również łucznikiem z Gór Podniebnych, z którym miała dwójkę dzieci. Mimo swoich obowiązków wobec Oddziału Legendarnych, zawsze znajdowała czas na bycie matką i żoną. Wiele razy podkreślała, że jej rodzina jest dla niej najważniejsza.

Ciekawostką z jej życia było to, że pomimo bycia księżniczką, zawsze unikała wystawnego ubioru. Zamiast tego, preferowała proste, funkcjonalne stroje, które ułatwiały jej poruszanie się po trudnym terenie Gór Podniebnych. Miała także zwyczaj noszenia warkocza splecionego z trzech pasm, symbolizujących jej rolę łuczniczki, uzdrowicielki i matki.

Jej śmierć była tak samo niezwykła jak życie. Zginęła podczas bitwy z Siłami Egos, ratując życie młodego żołnierza, który znalazł się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Chociaż jej śmierć była wielką stratą dla Erellanu, jej męstwo i poświęcenie stały się źródłem inspiracji dla wszystkich, którzy po niej przyszli.