Arta – nosił tak wspaniałe tytuły, jak: „Ojciec Artefaktów”, „Budowniczy Miast” oraz „Pierwszy Legendarny”. Właściwie, jego imię brzmiało Alearti. Nie wiadomo z którego dokładnie miasta pochodził. Obecnie wiele z nich spiera się o to, by zyskać sobie większą sławę. Zaczynał jako przeciętny kowal z Żelaznego Świata (Wynalazcy). Charakteryzował się jednak dużą jak na tamtejszych ludzi mądrością. Był samotnikiem. Nigdy nie założył własnej rodziny. W wieku około 40 lat spotkał tajemniczego nieznajomego, który wręczył mu magiczny kryształ (kryształ okazał się potem Kryształem Fortuny, a nieznajomym był Neles). Od tego momentu zaczął się ciąg wydarzeń, który zmienił oblicze całej Rony. Zaczęto nazywać go Arta, co w języku wyspiarzy oznaczało dziwaka lub magię. Od tej nazwy pochodzi nazwa: artefakt – czyli magiczny twór (z początku twór Arty).

Arta wykorzystywał zdolności magiczne do wytwarzania magicznych przedmiotów i rozwoju duchowemu. Dopiero jego mentorzy z Gór Podniebnych Ignorant Gitab i Velert syn Velerta nauczyli go walki i pokazali więcej świata. Arta wziął aktywny udział w obronie Gór Podniebnych i przepędzeniu stamtąd Dreaptów, stąd jest znany jako przyajciel Podniebnych, a wróg Dreaptów.

Największym wyczynem Arty było jego zwycięstwo nad czarnoksiężnikiem Meliaszem Starszym, który podnieobecność Arty zniszczył niemal doszczętnie Krainę Środka paląc i burząc wszystko co napotkał. Arta z pomocą swoich mentorów zdołał w końcu powstrzymać czarnoksięznika, a swoimi równie wielkimi zdolnościami odtworzył w magiczny sposób miasto Śródgrodzie, czym zyskał sobie przydomek Budowniczego Miast.

W swoim życiu odbył wiele podróży, m. in. na Pustkowie (póź. Albaryię), gdzie zdobył swój niezniszczalny pancerz Dira Amalik, a także do lasu Dzikich Plemion, gdzie pragnął ujarzmić zdziczałe smocze bestie. Na stałe jednak zamieszkał w Krainie Środka (póź. Erellan). W Górach Środka (prowadzących do Gór Podniebnych) wybudował swój dom – Moldovar (Samotnia Arty), do którego często przybywali pielgrzymi po radę, uzdrowienie i pomoc.

Arta wziął sobie na ucznia młodego Erellana, którego wyszkolił na wojownika i pokazał jak mądrze zarządzać krajem. Do końca swojego życia Arta był mentorem i doradcą Erellana, a obaj cieszyli się wydłużonym życiem. Arta kilkukrotnie walczył w obronie Erellanu, przede wszystkim przed Pustkowcami (póź. Nomadzi), ale też przed Olbrzymami z północy. Został zaproszony do pierwszego składu Oddziału Legendarnych założonego przez króla Erellana. Ze względu jednak na wiek, działał w nim dość krótko. Zmarł w wieku ponad 420 lat broniąc swojego ukochanego miasta, Śródgrodzia. Żałoba po Pierwszym Legendarnym trwała pięć tygodni, a król Erellan złożył swemu dawnemu mistrzowi uroczysty hołd. Ciało bohatera po dziś dzień leży pod jego domostwem w górach, zaś Bariera Arty ( jeden z największych artefaktów Arty) długo jeszcze działała, by chronić Erellan przed wrogami. 

Dość wysoki, barczysty mężczyzna, najczęściej przedstawiany jako łysy lub łysiejący. Silna ręka kowala, jego atrybutem jest niezmiennie młot, ale też kryształ znany z herby Erellanu, a czasem ośmiornica.