III Wojna Nomadzka — kolejna wojna, której głównymi bohaterami byli Albarowie, a która miała miejsce w latach 656–661 według kalendarza erellańskiego. Była to początkowo próba odebrania władzy Elbrachowi, który pełnił funkcję wezyra Albaryi. Inicjatorem tego buntu był czarownik nomadzki, Prabodh, sędziwy już wtedy uczeń Fawdy, tego samego, który wziął udział w II Wojnie Nomadzkiej.

Prabodh w swojej kryjówce na pustyni prowadził rytuały, które były zakazane nawet wśród nomadzkiej społeczności, przywykłej do tego zwyczaju. W jednym z rytuałów Prabodh oddał swojego ducha Demonowi Środka, czyli Egos, a tym samym zyskał sobie moc wykraczającą poza magiczne możliwości czarowników albaryjskich. Prabodh zebrał sobie zwolenników na pustyni, a jego zła sława szerzyła się tak, że dotarła do siedziby wezyra Elbracha, do Kenethet. Elbrach poprosił o pomoc swoich przyjaciół z Oddziału Legendarnych.

I tak dwudziestoosobowa wyprawa ruszyła na pustynię w poszukiwaniu Prabodha. W jego kryjówce stoczyła się walka, w której czarownik zamierzał odebrać siłę Legendarnym rzucając potężne zaklęcie, ale ze względu na brak kontroli nad nim, to wyszło zupełnie odwrotnie niż miało w swoim zamyśle, a promień zaklęcia obiegnąwszy wszystkich obecnych, trafił rykoszetem w wojowniczkę Daryannę. Ta nie dość, że nie straciła swojej siły i woli do walki, to zyskała siłę równą wszystkim obecnym w jaskini. Czarownik Prabodh zmuszony był do odwrotu.

Jakiś czas później Prabodh nie odpuściwszy niczego ze swoich planów, postanowił udać się do dawnych dowódców Aswadów, czyli elitarnej ciężkozbrojnej jednostki wojskowej, która została rozpuszczona przez Elbracha ze względu na ich brutalność. Prabodh zebrał Aswadów i poświęcił sporo czasu na rekrutację i przygotowanie nowych oddziałów. W roku 660 zbuntowane oddziały uderzyły na Kenethet. Nigdy jeszcze Wielkie Pustkowie nie widziało takiej ilości Aswadów jak wówczas, a było to około 6000 żołnierzy. Elbrach potrzebował wsparcia Erellanu, a ze względu na ich sojusz, Środek pospieszył na pomoc. Ta jednak nadeszła zbyt późno. Kenethet trafiło w ręce Prabodha. Czarownik, nie czekając długo, postanowił pozbyć się zagrożenia ze strony Środka. Armie Albarów i Śródmian spotkały się w drodze. Doszło do wielkiej bitwy na wschodniej granicy Erellanu i Albaryi. Wielu wojwoników Środka próbowało dotrzeć do dowódcy buntu, Prabodha, ale udało się to dopiero Daryannie. Wojowniczka barvacka powaliła czarownika przełamując wsparcie magiczne. Ponadto w jednej z pertraktacji Elbrach zdecydował się zaakceptować formację Aswadów w swoim wezyracie, a to przeważyło szalę zwycięstwa na rzecz sprzymierzonych Środka i Pustkowia. Prabodh zginął w walce, a jego zwolennicy zostali wybici praktycznie do nogi będąc otoczonymi przez przeciwników.