Igo – Suminita, uczony, jeden z najsławniejszych gwardzistów Akademii Magicznej Otesz Mistika, członek III i IV Oddziału Legendarnych, słynny „Mistyk wśród Dzikich Plemion”. Żył i działał w VIII i IX wieku wg kalendarza Erellańskiego.

Pochodzący z rodziny uczonych i czarodziejów Igo wychowywany był, jak wielu w Suma Drevisz do wstąpienia do Akademii Magicznej, by zostać czarodziejem lub uczonym w zakresie wiedzy tajemnej. Choć Igiemu nie brakowało inteligencji ani siły ducha, to od zawsze bardziej pociągała go walka. Stąd też podjął decyzję wbrew rodzicom, że wstąpi do akademickiej gwardii. Nie zaprzestał jednak nauki o magii i świecie aż do ukończenia swojego kilkuletniego przygotowania. Dopiero kończąc czas studiów poświęcił swój rodzinny miecz, by przelać do niego swoją moc magiczną w Rytuale Nasycenia Oręża praktykowanego w gwardii akademickiej. Ze względu na wszechstronność Igiego oraz jego nieprzeciętną siłę ducha, miecz zyskał nadzwyczajną magiczną właściwość wielokrotnego multiplikowania się, a także zmieniania kształtu wedle woli posiadacza, stąd nadał mu imię „Wielomiecz”

Będąc jednym z najwybitniejszych gwardzistów, Igo nie zaprzestał swoich badań i poszukiwań większej mocy. A poniewaz nie mógł po nią sięgnąć już w Akademii (gwardzistom nie wolno było studiować sztuk magicznych), to postanowił swoje badania skierować na nieznane wówczas jeszcze ziemie Van Yotl, czyli Smoczej Dżungli. W tym czasie właśnie odbył swoją wielką wyprawę, gdzie zyskał sławę jako „Mistyk wśród Dzikich Plemion„. Igo nie tylko spotkał i zaprzyjaźnił się z wieloma przedstawicielami tej ukrytej kultury, ale też zyskał sobie szacunek ich wodza Tenocuakana IV, gdy trafił do ich głównego miasta, Pakkan. Wódz Yotlan wyprawił Igiego w podróż w celu odnalezienia pradawnej Ścieżki Laikotl okalającej Smoczą Dżunglę. Odnalezienie jej i przejście zajęło Igiemu ponad 20 lat. Wrócił jednak z tej podróży oczyszczony i wzmocniony, jako zupełnie inny człowiek. W czasie swojej pielgrzymki Igo przemierzył około 10 000 mil, a także odnalazł wszystkie z ołtarzy starożytnych smoków: Mundokotl, Raiozkotl i Laikotl przechodząc próby każdego z nich, ale też od każdego otrzymując błogosławieństwo i dar zwiększający jego witalność. Jego skóra stała się twarda niczym smoka i była nie do przebicia przez znaną ludziom broń, jego wnętrzności odnawiały się lecząc każdą chorobę i ewentualne rany, a jego duch został rozpalony wewnętrzną siłą, tak, że w czasie gniewu był w stanie dorównać siłą nawet Daryannie.

Na domiar wszystkiego, Igo będąc bardzo skromnym, odważnym i uczciwym człowiekiem tak, że i Yotlanie i Suminici uważali go za osobę świętą. Według jednej z legend Igo miał podczas walki z wrogami Suminitów spotkać Zohela – Anioła Zwycięstwa, który miał wręczyć mu swoją włócznię. Igo potrafił nie tylko znakomicie posługiwać się tą świętą włócznią, ale też porusząć ją za pomocą siły woli. Tak doposażony wojownik trafił w końcu do Królestwa Erellanu, wysłany przez władze akademii, by wesprzeć Oddział Legendarnych. Tam został przyjęty z honorami i traktowany jak faworyt. Jedynie w późniejszym czasie, gdy Bernadin rozpoczynał swoją działalność sam określił Igiego jako „marnującego swój potencjał”, wierzył bowiem, że Igo gdyby chciał, mogłby wykszesać z siebie znacznie więcej możliwości.

Legendarny Igo działał w Erellanie za czasów panowania króla Peela, a później również przez jakiś czas za Maykara. Wsławił się w IV Wojnie Nomadzkiej nie pozostawiając Albarom złudzeń, a później wspierając Króla Maykara w zjednoczeniu Rony. Gdy uznał, że dopełnił swego dzieła w Erellanie, wrócił do swojego kraju w Lesie Starożytnych, gdzie trenował gwardzistów i nauczał w akademii jako jej zasłużony członek honorowy. Igo nie miał rodziny. Według erellańskich przekazów, Igo miał raz jeszcze pojawić się (już na starość) w Śródgrodzu, broniąc go przed ludźmi Wacharosa, gdzie stanął na murach i zrzucił na wrogich żołnierzy grad ostrzy dopełniając tym samym żywota swojego oraz swojego Wielomiecza.