Dzikie Plemiona – inaczej Yotlanie, bo pochodzą z Van Yotl, co znaczy 'Gadzia Puszcza’. Do ostatnich dwóch stuleci był to mało znany lud ze tego względu że skrywał się w głębokich ostępach wschodnich puszczy, gdzie nie umiał dotrzeć żaden śmiałek z zachodu. Ich charakterystyczną cechą jest kultura, która rozkwitła żyjąc w symbiozie z lasem i przyrodą, a można wśród nich spotkać również przedstawicieli rzadkiej dzisiaj rasy Zwierzokształtnych, czyli Ludzi ze znamionami cech zwierzęcych.

O DZIKICH PLEMIONACH

Nawet po otwarciu się Dzikich na resztę krain wciąż nie wiemy o nich zbyt wiele. Prawdopodobnie ze względu na ogrom i dzikość ich krainy. Te niekończące się gęste lasy i nigdy niewiędnąca roślinność to istny labirynt i niespodzianka, za niespodzianką.

Kultura Dzikich umożliwia im życie niezależne od jakichkolwiek innych ras czy krain, stąd ich ingerencja w losy kontynentu jest znikoma. Dzicy, to ludzie niezwykle zręczni i sprawnie poruszający się po lesie. Sztukę kamuflażu opanowali do perfekcji. Z charakteru zaś są dobroduszni, choć wycofani, a ich reakcji nie da się w żaden sposób przewidzieć. Spontaniczność i lojalność to ich dwie najważniejsze cechy.

Z wyglądu Dzicy przypominają bardziej część natury, niż ludzi, a odkąd władzę uzyskał dawny bohater Królestwa – Jaszczur Nuha oraz jego półzwierzęcy towarzysze – Dzicy zaczęli poświęcać więcej uwagi faunie. Każdy podróżnik ma wstęp do Miasta Erellan, ale ponadto, Dzicy będą stronić od Niverdu i nie będą mile widziani w ich obozie, za to znaleźli sojuszników w postaci oddziału Legendarnych – tam będą mogli znaleźć schronienie i pomoc.

KRÓTKA HISTORIA DZIKICH PLEMION

Historycznie, to jeden z trzech najstarszych ludów Rony, razem z Magnatami z Empir Chor i Oświeconymi z Gór Podniebnych. Dzicy bardzo szybko po Wędrówce Ludów wyruszyli na północny wschód gdzie osiedlili się pośród gęstych, wilgotnych lasów i mokradeł. Bliskość z naturą sprawiła, że pokochali to miejsce i zamierzali tam właśnie się osiedlić. Część z nich pozostała niezadowolona i odeszła na zachód. Byli to Nomadzi – wieczni wędrowcy.

Dzicy natomiast założyli swoją stolicę Pakkan w samym środku dżungli, tam wybudowali sobie domy i świątynię ku czci Smoka Zbawiciela Tarakotl, przybyłym ze Środka. Być może właśnie dlatego, gdy w V wieku erellańskim na ich ziemiach pojawił się jaszczurokształtny czarownik Nuha, który również przybył ze Środka, Dzicy uznali go za wcielenie Tarakotl i oddali boską cześć. Nuha, jako że był bardzo mądry i wykształcony, zjednoczył plemiona Dzikich i uczynił z nich jeden naród pozostający w ukryciu przed wszystkimi innymi nacjami.

Spora część historii Dzikich Plemion z Gadziej Puszczy jest nam nieznana, bo ci nie są wylewni, jeśli chodzi o własne tradycje i wierzenia. Dopiero jeden z Legendarnych – Igo z Mistyków zbadał ich kulturę i przedstawił szerszemu światu, za czasów gdy wodzem plemion był Tenocuacan IV.

Największym wodzem Dzikich ostatnich czasów był Wódz Trzy Kły, człowiek o ogromnym sercu i dzikości, który to wybił się tak bardzo, że dołączył do sprzymierzonych sił Erellanu w wojnie z nieumarłymi, a nawet stanął na czele armii Środka. Ginąc bohatersko w ostatniej bitwie odcisnął ślad na Królestwie Erellanu, przez który to ślad mieszkańcy Środka już zawsze spoglądać będą na Dzikie Plemiona z wdzięcznością. Dzicy zawsze stają po stronie Legendarnych i marszczą się w grymasie na wieść o Niverdczykach.