Sh’agila Alneman I – Wielki Wezyr Nomadzki, głowa dynastii Alnemanów z Albaryi w latach powstawania królestwa Erellanu. Odebrawszy solidne nauki od swojego ojca i dziada wyszkolony został do prowadzenia swojego narodu niezwykle twardą i bezwzględną ręką (co Alnemanowie mieli w zwyczaju.). Podobnie jak wielu po nim, Sh’agila podejmował próby podbicia Środka (zanim ta kraina była jeszcze powszechnie zwana Erellanem). Prowadząc spore wojska zamiezał zając „Miasto bez Nazwy” (póź. Śródgrodzie). Zmierzył się z obrońcami na czele których stał Erellan i wspierający go Arta. Sh’agila nie przemógł wroga i sam zginął w tej bitwie. Jako, że dawni Nomadzi nie przywiązywali wagi do chowania zmarłych, pochowany został w jednym z kurchanów poza Miastem bez Nazwy.

Na powrót Sh’agila Alneman stanął  do życia w czasach ostatnich, obudzony przywołującym działaniem Kryształu Siły porzuconym w tym samym kurhanie! Kryształ wzywał go do powstania i zebrania na powrót swoich ludzi. Sh’agila wyszedł z kurhanu wraz ze swymi ludźmi ku ogólnemu przerażeniu mieszkańców Erellanu. Z całego zajścia wywiązała się długa pogoń a w końcu i potyczka u wrót Śródgrodzia, podobnie jak przed wiekami, w której wówczas panujący król Septiel odnowił formację Legendarnych i podjął walkę z najeźdźcą. Sh’agila został zdradzony przez własnego człowieka – Sal’handrila Als’zara Alnemana, gdy razem z drużynowym Erellanu – Ainarem Arrowheadem, wtopili miecze w pierś nomadzkiego przeklętego władcy. Ta potyczka pozwoliła ujawnić istnienie Kryształów Nieskończonej Mocy Magicznej i miała wpływ na późniejszy bieg wydarzeń w Erellani.