Ditius – cząsteczki żółtej/złotej magii, inaczej żółty kwarc , żółty pył magiczny, pył fortuny 

Magia w Ronie przypomina ruchy i mieszanie się barw. Najczęściej wyczuwalna jest za pomocą synestezji barw, czyli inaczej widzenie barw w wypowiadanych lub czytanych słowach. Takie barwy mogą być postrzegane również emocjonalnie lub z pomocą woli. Niektórzy uważają, że nawet zwyczajne barwniki używane do tworzenia kolorów, farb, tkanin itd. są poniekąd nasycone magią – im intensywniejsza barwa, tym więcej jest w nich magii. Jednakże faktyczne działanie magii jest wówczas, gdy sprawny umysł czarodzieja dostrzeże je w słowach i emocjach.

W Ronie czarodzieje i inni użytkownicy magii korzystają z tzw. „magicznego pyłu” lub cytrynu niosącego w sobie ładunek magiczny. Pył ten może występować w różnych barwach i w zależności od jego odcienia i intensywności – takie możliwości magiczne będzie sobą reprezentował.

Zgodnie z legendą o Dorromeronie i Krysztale Wiecznej Mocy, który rozpadł się na kilka części uważa się w środowiskach magów, że wszelki dostępny „magiczny pył” pochodzi właśnie od ścierających się przez wieki poszczególnych cząstek Kryształu Wiecznej Mocy pozostawionego nam przez starożytnych. Magiczny pył nabiera mocy wówczas, gdy miał bezpośredni kontakt z Kryształem lub przebywał odpowiednio długo pośród nasyconego już pyłu. W ten sposób magowie uzyskują mniej lub bardziej nasycony „magiczny pył”, a także różne jego odcienie.

Ditius jest szczególnie pożądanym pyłem przez czarodziejów i rzemieślników, twórców artefaktów – tzw. artificerów. Dzieje sie tak dlatego, że ten właśnie pył używany jest przy nasycaniu magiczną mocą przedmiotów, stąd większość artefaktów, czy bardziej potocznych przedmiotów magicznych ma połyskującą złotą barwę, przynajmniej w niektórych miejscach. Też z tego powodu ditius bywa niezwykle drogi – im bardziej ma intensywną barwę, tym droższa jego cena, bo też większa będzie moc przedmiotu, do którego został użyty tenże pył.

Ale nie tylko do przedmiotów magicznych używa się żółtego pyłu, używa się go również do rzucania zaklęć – najczęściej przez (oczywiście) czarodziejów, ale też panów, damy, szlachetnie urodzonych, notabli, dyplomatów, czy urzędników. Zwiększa on bowiem to jak postrzegają używającego osoby z zewnątrz. Służy więc do zawierania interesów i współpracy, targowania się (przez wyjątkowo bogatych kupców).