Miasto bez Nazwy – określenie na miasto w Krainie Środka u podnóża gór, które w późniejszym czasie stało się Śródgrodziem wewnątrz królestwa Erellanu. Powstałe na początku bieżącej ery, czyli około I wieku. Początkowo opustoszałe, później stało się domem dla osadników z krajów ościennych, przede wszystkim spośród ludu Oświeconych, ale też Nomadów, a niedługo później Wyspiarzy z przylądka Kapados.

Początkiem Miasta bez Nazwy było domostwo Dorromerona, co sugeruje, że jego początku można upatrywać nawet jeszcze przed bieżącą erą (mniej więcej II wiek przed starciem Dorromerona z Egos. Najstarsze spośród budynków należały właśnie do tego proroka. Jednakże po jego śmierci domy opustoszały i przez dłuższy czas nie było tam żywego ducha. Dopiero w czasie gdy Straszliwy Norigon wraz ze swymi sługami postanowili przeszukać podziemia, stało się ich bazą wypadową. By zamknąć ich wewnątrz ziemi, Okulus razem z ludźmi z Gór Podniebnych stworzyli magiczne wrota zapieczętowane jego Kryształem Nieskończonej Mocy Magicznej (Kryształ Mądrości). W następnym wieku wybudowali również wysokie mury dookoła domostw, ku przestrodze przyszłych osadników. Po upływie około 150 lat do tego dziwnego tworu zaczęli napływać pierwsi osadnicy. Gdy wywązała się między nimi wspólnota, powołano Radę Starszych, która miała zarządzać tym skromnym wpierw miasteczkiem. W III wieku erellańskim było to już średniej wielkości miasto, a gdy w jego progi zawitał Arta z Przylądka po jego zwycięstwach w Pahadan Ukalo, Rada powierzyła mu miano Pierwszego spośród Starszych, by trzymał nad nimi pieczę.

Na początku V wieku miasto zostało doszczętnie spalone przez Meliasza Starszego – potężnego czarownika z kraju Suminitów, który pragnął zemścić się na Arcie. Arta jednak zwyciężył czarownika i dzięki mocy Kryształu Fortuny, który posiadał w magiczny sposób odtworzył miasto do rozmiarów większych niż poprzednio, a jego samego nazwano od tej pory „Budowniczym Miast”. Był to największy czyn Arty, którego dokonał, zdaniem mieszkańców Miasta bez Nazwy. Tak sprawy miały się z Miastem bez Nazwy aż do końca V wieku, gdy do miasta przybył młodzieniec o imieniu Erellan, który miał na zawsze odmienić los tego miasta.

Po brawurowej obronie miasta w 489 roku przed armią Sh’agili Alnemana z kraju Albarów, Erellana mianowano królem, a Miasto bez nazwy przemianowano na  Erellan.