Laiktol – starożytny smok o płci żeńskiej zamieszkujący Gadzią Puszczę (Van Yotl). Według przekazów czarowników z Dzikich Plemion Laikotl miała mieć około 20 łokci długości i być pokryta błękitnymi, przypominającymi wodę łuskami. Miała porozumiewać się z ludźmi i innymi stworzeniami za pomocą telepatii, a tym samym posiadać inteligencję równą lub wyższą ludziom. W Van Yotl Laikotl postrzegana jest jako uosobienie mądrości, harmonii i altruizmu.

Pochodzenie Laikotl, jak również pozostałych starożytnych smoków z Van Yotl nie jest znane. Czarodzieje z Dzikich Plemion uznali, że muszą one pochodzić jeszcze z poprzednich er Rony, z czasów sprzed Dorromerona i mieć swój udział w starciu z Wrogiem ludzkości, Egos. Smoki nigdy nie były skore, by podzielić się tą wiedzą z ludźmi. Wiedza czarodziejów kończy się na tym, że smoki były tam dłużej niż ludzie, stąd są traktowane jako oryginalni mieszkańcy tej puszczy i darzeni ogromnym szacunkiem.

Laikotl jest błękitną smoczycą zamieszkującą najgłębsze zakamarki puszczy, gdzie, jak mówi ludowa mądrość, dotrze tylko człowiek przedkładający mądrość i siłę umysłu ponad inne cnoty tego świata. Laikotl według przekazów obdarzać godnych podróżnych specjalną łaską, która w jakiś sposób zwiększa umiejętności lecznicze i regeneracyjne ciała podróżnika, jednak każdemu nieco inaczej. Pielgrzymi więc nigdy nie wiedzieli czego będą mogli się spodziewać po spotkaniu z Laikotl. Jednakże mało komu dane było ją prawdziwie spotkać. Większość podróżnych błądzi, część poddaje się i wraca do swoich domów, niektórzy docierają do ołtarza Laikotl postawionego na cześć błękitnego smoka, a ci nieliczni, godni jej łaski spotykają ją osobiście. W Erellanie znane są trzy takie osoby, które według ich przekazów miały spotkać się z tą legendarną postacią, a były to: Legendarny Igo, Bermilion „Biały Prorok” oraz Arhaira „Cień Lasu”.

Ku czci Laikotl została nazwana najważniejsza ścieżka pielgrzymkowa przez Gadzią Puszczę. Ścieżka ta jest niezwykła, ponieważ każdego roku zmienia się i „wędruje”, tak jak zmienia się las, co czyni ją wyjątkowo trudną zarówno do przejścia jak i do odnalezienia.