Kinneren – wł. Krotomir, gemerał tzw. „Szarej Armii”, najbliższy podwładny i współpracownik Nelesa, nie licząc Weriona, wprawiony żołnierz i strzelec znający podstawy magii. Żył i działał w drugiej połowie X wieku erellańskiego.

Krotomir urodził się i wychował w jednej z wiosek w pobliży Górdomu, czyli posiadłości Nelesa. Tamtejsze wioski zaznajomione były z konceptem podziemi górdomskich i istnieniem instytucji szarej armii, dlatego tamtejsi chłopcy często oddawani byli albo szli z własnej woli do Górdomu, by dołączyć do grona tych nietypowych żołnierzy. Krotomir był jednym z takich właśnie chłopców. Dołączył z własnej woli. Obdarzony był bystrym umysłem, ale też mądrością i pokorą.

Będąc w szeregach Szarej Armii odbierano szkolenie wojskowe i podstawowe wykształcenie, często też przyjmowano nowe imię, na wzór zakonów Stworzyciela. Krotomir przyjął imię Kinneren, ale dopiero w momencie gdy objął pierwsze stanowisko oficerskie, bo każdy z oficerów otrzymywał magiczny miecz należący do byłych gwardzistów Otesz Mistika. Wg tradycji, właściciele gwardzistowskich mieczy przyjmowali imiona ich poprzedników. Kinneren to imię suminickie, zaś miecz Kinnerena posiadał niezwykłą zdolność „przechwytywania” energii broni lub siły przeciwnika, tak, by potem móc ją skopiować i oddać wrogowi tym samym. Do używania takiej broni potrzeba było sporo inteligencji i umiejętności błyskawicznej adaptacji do zastanych okoliczności. Takim właśnie człowiekiem był Krotomir, w przeciwieństwie do swoich poprzedników.

Rolę generała armii i całego zakonu objął mając zaledwie 27 lat. Od tamtej pory, przez kolejne ćwierć wieku zarządzał całą formacją. Nie było to trudne, bo standardy ich działalności, rozwoju i codziennego funkcjonowania były opracowane i dostarczone żołnierzom „na gotowe” przez Nelesa. Życie Kinnerena było więc dość przewidywalne i usystematyzowane. Jedyną cechą, jaką mógł się wyróżnić spośród pozostałych żołnierzy, była perfekcja w wykonywaniu powierzonych obowiązków i reguł zakonu Szarej Armii.

To właśnie Kinnerenowi było dane stanąć przed Nelesem, gdy ten pojawił się w podziemnych komnatach armii pod koniec X wieku. Bardzo szybko doszło do porozumienia między nimi. Kinneren był nie tylko wiernym żołnierzem i kompetentnym generałem, ale również człowiekiem rozumnym. Po zaledwie kilku rozmowach z Nelesem zrozumiał na czym polega prawdziwy przekaz armii, że jest ona swego rodzaju „rezerwą”, albo inaczej mówiąc tajną siłą obronną Erellanu w razie niespodziewanych zagrożeń. Taka rola byla dla Kinnerena w zupełności wystarczająca. Stał się tak dobrym kompanem dla założyciela swojej formacji, że nie Neles szybko docenił jego towarzystwo tak, że stali się nie tylko współpracownikami, ale nawet przyjaciółmi, co w przypadku Nelesa było rzadkością.

Prawdziwą sławę, ale też i śmierć przyniosła Kinnerenowi wojna Erellanu z Empir Est, czyli wschodnim odłamem narodu Nobilitów na sam koniec X wieku. Wówczas Szara Armia miała wystąpić jawnie, pokazując swoją klasę i możliwości całemu Środkowi. Kinneren wraz ze swoim legionem najpierw wziął udział w obronie Kenethet w Wielkiej Albaryi, a później po brawurowej pogoni przypuścił atak na okrążających Empir Corkyię żołnierzy księcia Wacharosa z Empir Est. Kinneren stoczył w tej bitwie pojedynek z przybocznym rycerzem księcia Wacharosa – sir Longinusem Długowłosym i przyczynił się do uzyskania przewagi w bitwie, co zakończyło wojnę. Kinneren niestety po ukończonym pojedynku został trafiony mieczem przez samego Wacharosa i zginął na miejscu pod murami.