Kryształ Mądrosci – Crystallo Auxilii – jeden z najpotężniejszych artefaktów na starym kontynencie, jeśli w ogóle nie w całej Sferze Środka. Jest to sporej wielkości kryształ świecący błękitnym blaskiem, część wielkiego Kryształu Wiecznej Mocy. Według przekazów Kryształ Mądrości miał mieć moc obdarzenia wiedzą na temat Rony każdego, kto go dotknął i zadał mu pytanie, ale oprócz tego, miał udzielać pomocy jakiej wprawiony użytkownik najbardziej potrzebował czy świadomie, czy nieświadomie. Należący do Okulusa kryształ przez całe wieki pozostawał niezauważony, aż do ostatnich lat wg historii Rony obecnej ery.

Dot. wszystkich kryształów:
Jeden z tzw. przez współczesnych Kryształów Nieskończonej Mocy Magicznej będącej odłamkiem Kryształu Wiecznej Mocy stworzonego przez Dorromerona – najstarszego z ludzi proroka. Według legendy Dorromeron miał stworzyć własną mocą wspaniały kryształ i oddać go w użytkowanie mieszkańcom Rony. Jednakże, gdy ludzie pokłócili się o wykorzydtanie kryształu, Dorromeron rozbił Kryształ, a ten podzielił się na cztery (a według niektórych źródeł 5 części). Odłamki Kryształu dostały się jeden córce Dorromerona – Vivienne, a kolejne “Czwórce, która powróciła”, czyli: Davorce, Okulusowi, Eller-Risowi i Straszliwemu Norginowi. Kryształy zabłysnęły światłem w kolorze odzwierciedlającym duszę danej osoby. Kryształ Vivienne zabłysnął na zielono, Davorki na złoto, Okulusa na błękitno, Eller-Risa na czarno, a Norigona na czerwono. Odłamki kryształów, zwane później Kryształami Nieskończonej Mocy Magicznej miały różnić się od innych magicznych artefaktów znanych w Ronie tym, że ich moc miała być niewyczerpana, a z ich użyciem można było tworzyć tzw. magiczny pył ze zmielonych kryształów o tej samej barwie. Pył ze złotego kryształu nosi nazwę ditius, z zielonego vivitus, z czerwonego fortius, z czarnego mortius, a z niebieskiego auxilius. Istnienie kryształów do niedawna jeszcze pozostawało legendą znaną jedynie w Akademii Magicznej Otesz Mistika w Suma Drevisz, ale za sprawą Nelesa został odkryty jeden z kryształów, był to Kryształ Fortuny. Wkrótce w Erellanie zaczęły pojawiać się kolejne kryształy, co magowie uznali za zły omen, a w królestwie coraz częściej słyszy się głosy o rychłym nadejściu końca świata.

Kryształ Mądrości Dorromeron powierzył Okulusowi. Gdy znalazł się w jego rękach zabłysnął błękitnym światłem odzwierciedlając jego pragnienie wejścia w posiadanie prawdziwej przedwiecznej mądrości. Okulusowi nie było jednak dane długo z niego korzystać, bo zaledwie dwukrotnie, zanim zniknął z widocznej historii Rony na całe tysiąclecie. Najpierw używając mocy Kryształu, Okulus sprowadził pomoc do odbudowania miasta i murów, które w późniejszym czasie zostało nazwane „Miastem bez Nazwy”, a potem Śródgrodziem. Następnie Okulus stworzył wrota, które stanęły w podziemiach i oddzieliły magiczną mocą kryształu Straszliwego Norigona od reszty świata, by oddalić zagrożenie z jego strony na tak długo, jak to było możliwe. Dopiero w XI wieku erellańskim Kryształ został odkryty ponownie przez Einara „Ćmę”, który wyjmując go z wrót, uwolnił jednocześnie Straszliwego Norigona. Po odzyskaniu Kryształu, Okulus oddał go w ręce erellańskiej Gildii Czarodziejów, by oświecał magów mądrością i wiedzą. W ostatnim czasie rada czarodziejów wraz z namiestnikiem Okim zdecydowali, że Kryształ należy ukryć, by nie trafił w ręce najeżdżającego Erellan Eller-Risa. Zadanie ukrycia go powierzono w ukryciu Sal’handrilowi. Od tego czasu nikt Kryształu więcej nie widział.