Dynastia Alnemanów – praktycznie od początku bieżącej ery, która uchodzi za Trzecią Erę Rony Nomadzi byli narodem rządzonym twardą ręką przez dynastię potężnych i bogatych możnowładców zwanych Alnemanami, która trwała od IV wieku przed powstaniem Rady Starszych w Mieście, które stało się Erellanem, do roku 691, kiedy to władza Alnemanów została zakończona przez Elbracha zwanego Demonem z Pustkowia czyli Shaytan Min Alqifar.

Pierwszą głową dynastii, był Ana Alneman, ten który zjednoczył ludy nomadzkie i przyprowadził je na teren Wielkiej Albaryi. Już wtedy naród Albarów łasy był na bogactwa zdobywane handlem lub przemocą – w zależności co łatwiejsze. Dobrze rządzeni, stanowili prawdziwą potęgę w Ronie wciąż wędrując i zdobywając w posiadanie kolejne tereny.

Przez prawie tysiąc lat Albarami rządziło ponad 30 pokoleń dynastii Alnemanów, dbając o swoją reputację jako władcy absolutni, którzy nie znoszą sprzeciwów, a narud nie pozostał im dłużny, bowiem takich właśnie rządów potrzebował by osiągnąć świetność.

Nomadzi przejmowali kolejne ziemie Rony aż dotarli do lasów gęstej Smoczej Dżungli. Tak długo jak  walczyli z Yotlanami poza lasami, byli zwycięzcy. Nie potrafili jednak walczyć w gęstym i dusznym lesie, stąd nigdy też mimo kilku prób nie dotarli do stolicy Pakkan. A z tej racji, że ów teren i tak nie wydawał im się ani bogaty ani atrakcyjny, zrezygnowali z podbijania wschodu Rony. Skierowali wówczas swoją uwagę ku Środkowi.

Pierwszą wojnę nomadzką ze Śródmianami wywołał w 486 roku Sh’agila Alneman. Jednak przegrał z Erellanem. Tak Alnemani zapragnęli jeszcze bardziej Środka jako swoją zdobycz i nie ustawali w próbach w trzech długich wojnach na przestrzeni dwustu lat.

Rygor zaostrzył wobec narodu zaostrzył się, gdy ten stał się znużony ciągłymi przegranymi wojnami. Miarka wytrzymałości Nomadów wyczerpała się za rządów niechlubnego Ahmara Alnemana – ostatniej głowy swojej dynastii. Został obalony w buncie zapoczątkowanym wyżej, przez wspomnianego już Elbracha.

Mnóstwo zabytków, a jeszcze więcej przedmiotów, które można znaleźć w Kenethet i całej Albaryi pochodzą z czasów dynastii Alnemantów. Bez dwóch zdań można stwierdzić, że ustanowili podwaliny pod naród Albarów, a nawet więcej, przez IX wieków stworzyli ich wielkość.