Anchandrel (Anielski Chandi) – największy spośród Oddziału Posłańców Messadela, członek III i IV Oddziału Legendarnych, władca Pahadan Ukalo (Gór Podniebnych) w latach od 784 do 912 wg kalendarza erellańskiego. Chociaż zmarł jako sędziwy starzec, to jego życie było nadnaturalnie wydłużone dzięki łasce Messadela. Nie ulega wątpliwości, że Anchandrel jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci w historii Rony obecnej ery.

Był utalentowanym i niezwykle radosnym młodzieńcem z Pahadan Ukalo (Góry Podniebne). Od zawsze jego pragnieniem było wstąpienie do Wojowników Messadela, a więc jednej z najbardziej elitarnych formacji w Górach Podniebnych. Wiadomym było, że Messadel obdarzał skrzydłami swoje najwierniejsze sługi. Ten zaszczyt trafił się również Anchandrelowi. Razem ze skrzydłami otrzymał miecz ze zbrojowni Messadela, a więc taki, który przybiera kształt na wzór charakteru swojego posiadacza. Miecz Anchandrela stał się lekko zakrzywiony i bardzo lekki.

Anchandrel sprawnie rozprawiał się z wrogami Oświeconych w ramach swojej służby w Wojownikach Messadela, jednak dość szybko stało się to dla niego za mało. Wyruszył więc w podróż na południe, gdzie wzbudzając ogólną fascynację swoją osobą trafił do Erellanu. Tam zaprzyjaźnił się z sędziwym królem Erellanem i przechodząc bojowy chrzest w jednej z wojen królestwa został powołany do Oddziału Legendarnych. Zyskał sobie przydomek „Anielki Chandi” ponieważ był zabawny, czarujący i niezwykle przystojny. Większość życia cieszył się opinią bawidamka. Często brakowało mu też powagi, jednak mimo to był powszechnie uwielbiany.

W swoim życiu odbył wiele podróży zwiedzając Ronę. Między innymi do Wielkiej Alabaryi gdzie odnalazł jaskinię Xenima i wziął jeden z wykutych przez niego mieczy. Tam też w bójkach z bandytami nomadzkimi stracił władzę w lewej ręce. Podczas podróży do kraju Dzikich Plemion (Van Yotl), przeszedł Rytuał Czystości Serca Tenocuakan, a w nagrodę otrzymał Miecz Cudów ze Świętego Drzewa Yotlan. Jeszcze jeden miecz otrzymał w Królestwie Erellanu jako dowód wdzięczności za wierną służbę. Finalnie Anchandrel nosił przy sobie zawsze cztery miecze mimo, że władał sprawnie tylko jedną ręką. Odwiedzając Przylądek Wyspiarzy zachwycił się ich zdolnościami wytwarzania broni palnej, dlatego zamówił tam specjalnie dla siebie śnieżnobiały krótki muszkiet.

W latach swojej świetności uważany był za pierwszego szermierza Rony, a jego technika walki podobno nie miała wad. Dopiero z tego przekonania wyprowadził go Bernadin Delaney w czasie Wielkiego Turnieju pokonując Chandiego. Od tej pory Anchandrel i Bernadin zaprzyjaźnili się.

Anchandrel brał udział w wielu wojnach Erellanu stając się prawdziwym weteranem walki. Dopiero kiedy nasycił swoje pragnienie przygód i wojen powrócił do Pahadan Ukalo, gdzie będąc najsławniejszym i najbardziej zasłużonym mieszkańcem w niedługim czasie objął władzę jako Najwyższy Guru. Dopiero później ożenił się z o wiele młodszą szlachcianką Godan, z którą miał czwórkę dzieci. Synów Gustai i Surozzam oraz córki Lanche i Anche. Gustai objął władzę w Pahadan Ukalo po ojcu, natomiast najmłodsza Anche, wyszła za mąż za Maykara, króla Erellanu i została legendarną, tak jak jej ojciec. Anchandrel władał i sądził swój lud do późnej starości, a zmarł w opinii świętości w niefortunnym wypadku, chroniąc swoją córkę Anche. Doczekał się wnuków i prawnuków. Nikt z żyjących nie nosił skrzydeł tak długo jak Anielski Chandi.