H’azzan „Tarcza Królestwa” — członek VII Oddziału Legendarnych od roku 1078, cudowne dziecko, pierwszy miecz królestwa, doskonały szermierz i charyzmatyczny dowódca.

H’azzan „Tarcza Królestwa” — H’azzan był synem wodza nomadzkiego plemienia, które zamieszkiwało pustynne obszary Albaryi. Jako młody chłopak H’azzan uczył się tajników walki i taktyki od swojego ojca i starszyzny plemienia. Kiedy dorósł, został wybrany na przywódcę swojego plemienia i sprawnie dowodził nim w licznych wojnach o ziemie i wodę z sąsiadującymi plemionami. Jego reputacja jako wodza i wojownika rosła z każdym zwycięstwem i szybko stał się znany w całej Albaryi. Kiedy król Erellanu szukał dowódców do swojej odradzającej się armii, H’azzan został zaproszony do Kenethet, stolicy Albaryi, gdzie został przyjęty do grona dowódców królewskiej armii.

H’azzan przybył do Erellanu z Nomadzkiego pustkowia. Został powołany do odradzającej się armii królestwa, gdzie szybko zdobył uznanie króla i reszty dowódców. Jego motorem napędowym do tak szybkiego rozwoju i osiągania kolejnych celów jest rywalizacja z przyjaciółmi: Kolią i Emerią o miano najbardziej zasłużonego obywatela Rony. Po wygranym Wielkim Turnieju i mianowaniu na członka Oddziału Legendarnych wysunął się na prowadzenie w rywalizacji, co napawa go kawałkiem dumy. Podczas służby, a zwłaszcza w trakcie potyczek i prowadzenia działań taktyczno–wojennych przeciwko Niverdowi wykazał się nie tylko ponadprzeciętną umiejętnością walki, ale też odpowiedzialnością za swoich ludzi i bohaterstwem. Choć jest zdecydowany i skuteczny w działaniu, to nie lubi po sobie pokazywać, że się czymś martwi, a przecież każdy obrońca Rony ma zmartwień pod dostatkiem. Jest serdeczny, ceni sobie współpracę i dobre informacje, które mogą pomóc królestwu w potencjalnej wojnie przeciwko Niverdowi.

Przybywa do Erellanu z Nomadzkiego Pustkowia. Zostaje powołany na jednego z dowódców odradzającej się armii, razem z Kolią, która trafia do Gildii Uzdrowicieli i Emerią z Gidlii Łotrzyków. Erellan, za sprawą króla Jazona zbiera na nowo swoje kadry, w miejsce poległych w poprzednich wojnach. Troje zdolnych przybyszów zaczyna zabawną rywalizację o to, kto w miejskiej hierarchii stanie najwyżej H’azzan bierze udział w Wielkim Turnieju, gdzie pokonuje w walce dowódcę Maykara i jako nowy Czempion Erellanu zostaje przez namiestnika Okiego rekomendowany na nowego członka Oddziału Legendarnych, ku zazdrości Kolii, Emerii, ale też Arhairy.

W ostatnich potyczkach ze zwiadowcami z Niverdu, H’azzan wykazuje się nie tylko umiejętnością walki, ale też odpowiedzialnością za swoich ludzi i bohaterstwem, za co zyskuje u króla przydomek „Tarczy Królestwa”, a jego złamaną w bitwie tarczę wymieniają na nową, stworzoną przez Werię — „Duszę Weriona”, odporną na działania magiczne.

Jest osobą otwartą, ciepłą i odpowiedzialną. Słabą w kontaktach międzyludzkich, może nieśmiałą, ale za to w boju skuteczną jak maszyna. Szorstkie środowisko pustyni i życie w osobności zahartowało jego odporność i zwinność tak, że jest w stanie przetrzymać to, czego inni nie potrafią. Spotkania z Niverdczykiem pokazują jednak, że jego technika walki w ciąż ma miejsce do poprawy.

Podczas ostatniego Wielkiego Turnieju, H’azzan powtórzył swój wyczyn i zwyciężył raz jeszcze z Maykarem w pojedynku finałowym.

Na grze terenowo–fabularnej w rolę H’azzana wciela się Łukasz.