Legendarni – w ten sposób tytułowani są specjalnie uhonorowani bohaterowie Erellanu. Tytuł ten istniał w Ronie od czasów Arty (III-IV wiek) do czasów obecnych (XI wiek). Na przełomie dziejów Legendarni nie działali samotnie, chociaż każdy z nich mógłby poszczycić się istną syzyfową pracą w bronieniu i wzmacnianiu królestwa Erellanu, ale łączyli się w drużyny, by w ten sposób móc skutecznie przeciwstawiać się zagrożeniom zmierzającym w stronę królestwa. Do dziś możemy wyróżnić 7 takich grup, które określane będą mianem Oddziałów Legendarnych. Każdy nazywany Legendarnym doczekał się za życia lub po śmierci wielu opowieści i pieśni na swój temat opiewających jego lub jej wspaniałe dokonania.

Notka od autora:
Legendarni to trochę sztampowa nazwa, która w naszych czasach niekoniecznie „chwyta” za serca, ale wydaje się być potrzebna bardziej niż kiedykolwiek. W epoce filmów Marvela, całego mnóstwa produkcji fantasy i innych, gdzie mamy do czynienia z bohaterami „super” lub zwykłymi, samo pojęcie bohaterstwa bywa wystawiane na wiele prób, podważane, szkalowane, wyśmiewane, a przede wszystkim lekceważone. Świat, w którym każdy może być bohaterem, choćby i „super”, sprawia, że słowo to traci zupełnie na znaczeniu. I właśnie w tym miejscu i czasie wchodzi uniwersum legendarnych, które twardo staje za oryginalnymi wartościami bohaterstwa, tak niewygodnymi i czasem też odrealnionymi. Legendarni swoimi czynami będą powtarzać do skutku – to nic, że to już było. Jako autor osobiście uważam, że prawdziwa wartość bohatera mierzona jest właśnie w tych powtarzalnych wyborach, gdzie każdorazowo decydujemy się zrobić to, co trzeba, a nie to, co korzystne. Właśnie w takiej sytuacji wystawiamy swoją wolę na próbę, wierność ideałom i właśnie wtedy dokonujemy wspaniałych czynów, które dla nas mogą być niekorzystne, poniżające czy nudne, ale dla tej jednej małej osoby, mogą być cudem, a pomniki naszego własnego bohaterstwa budują się nie na placach miast, a w sercach maluczkich.

 

Idąc za cytatem z Einara „Ćmy” w tworzącej się obecnie książce „Krąg Legendarytów”: „Czasami bohaterstwo jest jedynym słusznym wyborem”, wskazujemy, że drogowskazem prowadzącym do pełni człowieczeństwa bywa to niekiedy ukryte głęboko niewygodne uczucie w sercu każdego z nas, że nie tak powinno być, że są sytuacje, w których po prostu nie można pójść na kompromis. I do poszukiwania takich właśnie sytuacji zachęcam, by móc w odpowiednim czasie powtórzyć za Einarem, że czasami bohaterstwo jest jedynym słusznym wyborem. A wówczas w naszym życiu, tak, jak u Legendarnych, będą działy się cuda.

Pierwszym bohaterem uznanym przez potomnych za Legendarnego był oczywiście Arta „Budowniczy Miast”. O jego, jak również o historii pozostałych legendarnych możemy poczytać w osobnych artykułach Ronopedii, stąd nie będziemy się tutaj nad nimi rozwodzić. Arta działał niezależnie, ale później dołączył na zaproszenie króla Erellana Eryi Drakonisa do I Oddziału Legendarnych. Poniżej przedstawiamy wykaz wszystkich oddziałów i składów Legendarnych:

I Oddział Legendarnych:

1. Arta
2. Meliasz Młodszy
3. Erellan
4. Panako

II Oddział Legendarnych:

1. Erellan
2. Anchandrel
3. Elbrach „Demon z Pustyni”
4. Daryanna

III Oddział Legendarnych:

1. Anchandrel
2. Igo „Mistyk spośród Dzikich Plemion”
3. Daryanna
4. Duszan

IV Oddział Legendarnych:

1. Igo
2. Maykar Konig „Jednoręki”
3. Anche
4. Zeneniasz

V Oddział Legendarnych

1. sir Ortwin Paskudny
2. Fionn Barais
3. Anche
4. Jaman Mets

VI Oddział Legendarnych

1. Septiel
2. Vinde
3. Wódz Trzy Kły
4. Fionn Barais

VII Oddział Legendarnych:

1. Einar Arrowhead „Ćma”
2. sir Maykar „Zwycięzca”
3. H’azzan „Tarcza Królestwa”
4. Arhaira „Cień Lasu”
5. Sal’handri
6. Jarinda „Wszechwiedzący”

 

W Erellanie istnieje powiedzenie, że „gdy Legendarni zbiorą się, by walczyć razem, wówczas nie ma przeciwnika, którego nie mogliby pokonać”. Połączonym działaniom Legendarnych bowiem zawsze towarzyszyły niezwykłe czyny. O ile każdy z członków Legendarnych jest postacią niezwykle kontrastową i zdolną do rzeczy przekraczających zdolności zwykłych śmiertelników, tak połączone działania Oddziału Legendarnych mogą być liczone do potęgi.

Według założonego w 1068 Kręgu Legendarytów, dzieło, czyli sam pomysł stworzenia oddziału bohaterów broniących królestwo należy się Nelesowi, który dzięki mocy swojego miecza zajrzał w przeszłość i wręczył Arcie Kryształ Fortuny, by pchnąć zdarzenia Rony naprzód w ramach powiedzenia, że człowiek jest stworzeniem stadnym i potrzebuje innych by rozwijać się. O ileż bardziej, zdaniem autora rozwija się człowiek w świecie pełnym magii i niezwykłych zjawisk. A wystarczy tylko wyjść poza własna strefę komfortu. Według tej definicji, bohater będzie tym, który wychodzi naprzód jako pierwszy.