Maykar Barais „Zwycięzca” — rycerz Empir Chor z pasowania króla Jazona Zollisa, syn namiestnika Erellanu, Fionna Baraisa, jednokrotny czempion Wielkiego Turnieju Rońskiego w 1078 roku, Mistrz w Gildii Wojowników i w końcu członek VII Oddziału Legendarnych.

Maykar urodził się i wychował w pałacu Empir Corkyia pod bacznym okiem swojego ojca Fionna Baraisa, króla Jazona Zollisa i wielu nauczycieli. Swoje imię zawdzięcza królowi Maykarowi Jednorękiemu, który uratował jego ojca jeszcze jako małego chłopca z walącego się zamku, a następnie zadbał o jego wychowanie. Uratowany chłopiec Fionn dorastał w Erellanie, a gdy ożenił się i urodził mu się syn, dał mu imię bo swoim bohaterze, czyli właśnie Maykarze. Młody Maykar Barais po odebraniu pałacowych nauk rozpoczął służbę najpierw jako paź u jednego z przybocznych rycerzy króla Empir Chor, sir Godryka Kross, a następnie jako giermek króla Jazona Zollisa, co wróżyło mu wielką przyszłość.

Sytuacja Maykara zmieniła się po śmierci jego ojca, Fionna. Od tej pory nie mógł już liczyć na koneksje i ojcowskie wsparcie. W spadku po ojcu otrzymał miecz Niszczyciel, oręż znany wśród erellańskiego rycerstwa.

Podczas wojny Erellanu z siłami Straszliwego Norigona, Maykar stacjonował wraz z żołnierzami Nobilitów pod wrotami Empir Chor. Tam doszło do spotkania Maykara z Einarem „Ćmą”, które miało przede wszystkim uświadomić Maykara o potędze jego miecza, ale również nakreślić jego późniejszą ścieżkę jako członka Oddziału Legendarnych. Maykar dowiadując się o przeszłości ojca, o historii jego miecza zaczął rozumieć, że przeznaczenie będzie wymagało od niego w przyszłości wielkich czynów. Gdy więc miało dojść do ataku świeżo założonego oddziału Legendarnych na samego Norigona, Maykar z chęcią i dumą odpowiedział na ich wezwanie. W roku 1058 doszło do epickiego starcia VII Oddziału Legendarnych ze Straszliwym Norigonem, w wyniku którego Norigon poległ, a Maykar właśnie był tym, który ściął mu głowę. Ten wyczyn przypieczętował członkostwo Maykara wśród Legendarnych, a żołnierze nobiliccy nadali mu przydomek „Zwycięzca”, który szybko rozniósł się wśród pospólstwa.

Maykar po przybyciu do Królestwa Środka szybko dołączył do śródgrodzkiej Gildii Wojowników, by pomóc odtworzyć armię Środka spośród chętnych członków Gildii i nowych osadników. Nie minął rok, a Maykar stanął na czele Gildii jako Wielki Mistrz.

W roku 1078 Maykar wziął udział w Wielkim Turnieju Rońskim, gdzie nie miał sobie równych i wywalczył tytuł czempiona. Póki co było to jednak jego jedyne zwycięstwo w Wielkim Turnieju, gdyż później dwukrotnie ustąpił miejsca koledze z Oddziału Legendarnych — H’azzanowi.

Od początku inwazji Niverdu na Królestwo Środka Maykar brał czynny udział w działaniach defensywnych, broniąc granic i tropiąc niverdzkich zwiadowców. W czasie jego spotkania z dowódcą wrogich sił, księciem Tyr–Rosem, Maykar dowiedział się o swojej przeszłości, a mianowicie, że miał pochodzić ze starożytnego rodu Erisów, przez swojego ojca Fionna, który przecież został uratowany z walącego się zamku należącego w dawnych czasach do tejże rodziny. Tyr–Ros usiłował namówić Maykara do zmiany strony i dołączenia do cesarza Eller–Risa — głowy rodu Erisów, ale nieskutecznie. Maykar wiernie stał po stronie Erellanu i nigdy nie dał się namówić na żadne działanie, przez które złamałby przysięgę wierności daną Jazonowi.

Obecnie Maykar jest jednym z dowódców w wojnie z Niverdem i zasiada w sztabie generalnym wraz z rycerzami z Oddziału Legendarnych i księciem Duncanem Zollisem.

Na grze terenowo–fabularnej w rolę Maykara wciela się Mikołaj.