Żmij z podziemi Śródgrodzia – straszna „smokopodobna” bestia odkryta w podziemiach Śródgrodzia. Pochodzi przynajmniej sprzed dwóch er, gdzie od tego czasu przebywa ukryta głęboko w podziemiach, gdzie pożywia się mniejszymi stworami, ciemnością i maruderami, którzy zabłądzą na podziemnych szlakach. Zmij z Podziemi urósł do niebagatelnych rozmiarów, tak że ledwo mieści się w swej podziemnej pieczarze, a gdyby tylko mógł wyjść na powierzchnię, z pewnością samym tym aktem wyjścia zmiótłby z powierzchni całą stolicę Erellanu. Powód jego znajdowania się w tych podziemiach nieznany. Z pewnością jest jedną z niewyjaśnionych zagadek przeszłości Sfery Środka.

W bieżącej erze, są wzmianki niektórych osób, które natknęły się na Żmija z Podziemi. Pierwszym z nich miał być Arta, który zwiedzając podziemia, wyczuł obecność bestii i w swej mądrości postanowił jej nie niepokoić. Odszedł stamtąd nigdy nie schodząc niżej. Swoje wspomnienie opisał w kronice, którą skrżetnie prowadził aż do swojej śmierci. Drugim takim spotkaniem było pojawienie się w podziemiach Anchandrela, jednego z pierwszych Legendarnych, który na rozkaz króla Erellana, miał zrobić zwiad w podziemiach. Anchandrel widząc bestię krzyknął w swoim stylu: „O rzesz ty w życiu!” po czym zbiegł z tego miejsca i nie wrócił tam więcej. Parę pokoleń później następnym spotkananym przez bestię był Neles, który patrząc jej w oczy stwierdził, że ta przyda mu się jeszcze kiedyś, po czym odszedł – co ciekawe, Żmij wcale go nie zaatakował. Zaraz później przeszedł tamtędy król Maykar chcąc sprawdzić co knuje Neles. Żmij rzucił się na króla, ale ten zadając mu celny cios między oczy zranił bestię i zbiegł z tamtego miejsca.

Dopiero ostatnie lata udowodniły, że bestia wciąż tam jest, gdy śmiałek imieniem Einar wkroczył do podziemi w poszukiwaniu źródła wstrząsów, jakie nawiedzały królestwo, spotkał się ze Żmijem, lecz wskakując na jego grzbiet, minął go i pobiegł dalej. Bestia nie podjęła się pościgu, być może zrażona wcześniejszym spotkaniem z królem Maykarem.

Żmij z Podziemi prawdopodobnie przebywa w swoim legowisku po dzień dzisiejszy.