Szlachetni wojownicy, którzy zawsze są gotowi bronić króla, Erellanu i honoru swoich dam. Niektórzy widzą w nich obrońców królestwa, inni wojowniczych poetów, a jeszcze inni niepoprawnych idealistów. Nobilici szczycą się wysoką kulturą osobistą, a rycerskość jest ich wybranym stylem życia. Stawanie w obronie słabszych, toczenie honorowych pojedynków czy pisanie ballad to dla nich chleb powszedni. Wiele czasu poświęcają trenowaniu walki mieczem oraz rzucania zaklęć aby zawsze być gotowymi, gdy wezwie ich obowiązek. Nobilickie damy choć nie garną się do wojaczki, to znane są ze swojej rozważności i sprytu co tylko potwierdza powiedzenie, że “Każdy Nobilita ma swoją królową”. Wszyscy Magnaci przykładają dużą wagę do zachowania, wyglądu i stroju, co w połączeniu z ich wysokim pochodzeniem może pchać ich czasem w kierunku snobizmu.

Historię Nobilitów szpeci epizod władzy Chor-Risa i jego następców w czasie którego ten szlachetny lud dążył do zdobycia dominacji w Ronie i podporządkowania jej sobie poprzez rozmaite intrygi. Król Maykar Jednoręki przywracając Nobilitom ich dawne zwyczaje sprawił, że rozkwitły one z nową mocą i stały się celem życia Magnatów, którzy odkrywając je na nowo, widzą w nich swoje dziedzictwo i przeznaczenie.

Ci, którzy nie wzgardzili szeroko pojętą nauką poznali nawet sztukę magii i choć nie lubią parać się rzemiosłem i wytwarzaniem, to możliwość dogadania się z wprawnym negocjatorem zawsze jest w cenie. Magnaci mają swoją siedzibę na samotnym szczycie, na którym stoi ich twierdza. Będą bronić jej do ostatniej kropli krwi, bo jest to dom ich przodków i skarbiec ich pamiątek. Magnaci, choć wyrozumiali i uprzejmi, nie są w stanie znieść braku ogłady i brutalności Barbarzyńców. Ich zdaniem lepiej żeby tej krainy w ogóle nie było, niż żeby miała szargać opinię całemu królestwu.

Trzeba mieć świadomość, że początek kultury pochodzi ze Sfery Wyższej, a więc od rasy tzw. ludzi wyższych, żyjących dłużej niż zwykli ludzie (ok 150-200 lat), odpornych na choroby, o silnej woli i rozwiniętej cywilizacji. Ich pierwotna cywilizacja określana jest mianem Magna Terra, stąd może potoczniejsza nazwa Magnaci. (Neles po pierwszym wejściu do Sfery Wyższej miał twierdzić, że jest tam „duszno” a powietrze jest ciężkie. W historię Rony włączyli się dopiero ci, którzy przybyli na zawołanie Dorromerona.

LUDZIE WYŻSI

Jest to rasa ludzi zamieszkujących Sferę Wyższą, czyli inaczej mówiąc Magna Terrę. Są wyżsi od innych ludzi dosłownie i w przenośni. Dosłownie, bo często charakteryzują się wyższym wzrostem, ale na pewno lepszą kondycją, zdrowiem i czystą, bladą cerą. Ich życie jest niemal dwa razy dłuższe niż przeciętnego człowieka. Nie zapadają w choroby, a ich rany leczą się szybciej. A w przenośni, bo ich kultura czerpiąca z długowiecznego spokoju i osiągnięć Niverdu.

WROTA DO MAGNA TERRY

W Ronie, na północnym zachodzie istnieją kamienne wrota, które prowadzą do Sfery Wyższej, wprost do Magna Terry. Wrota te odkrył swego czasu Neles. Magnaci przechodzili tędy w jedną i drugą stronę od wieków. Jeśli chodzi o Rończyków, to miejsce to jest dla nich w większości niedostępne, bo tylko osoby o doskonałej kondycji fizycznej i psychicznej, a także mające w sobie iskrę magii są wstanie przejść na drugą stronę i przeżyć.

HISTORIA MAGNATÓW

Jak pamiętamy z historii Dorromerona, udał się wraz z trójką innych ludzi do proroka, ale ten wyrzekł się ich. Dał im cząstki kryształów. Eller-Ris poprzysiągł, że stworzy własny kraj, większy i wspanialszy niż to, co Dorromeron mógłby kiedykolwiek osiągnąć. Ludzie prowadzeni przez Eller-Risa nazywali siebie Nobilitami. Po przejściu przez Smoczą Dżunglę osiedlili się na wschodzie, gdzie założyli miasto portowe Empir-Est. Stamtąd wyruszyli przez Morze Pływów, w poszukiwaniu innej ziemi. I odnaleźli. Nazwali ją Niverd. Tam też założyli port, potem kolejne miasta, które stały się królestwem, aż wreszcie cesarstwem. Eller-Ris jako jedyny długowieczny rządził tam niepodzielnie. 

Zdarzenia w Ronie nabierają tempa wraz z przybyciem Chor-Risa do Rony i do Magna Terra, gdzie ten powraca niczym bohater z otchłani, a ze swego rodzinnego domu czyni twierdzę Empir Corykia. Swoje ziemie nazywa Empir Chor. Zgodnie z zleceniem ojca-cesarza, zaczyna potajemnie oddziaływać na zdarzenia w Ronie. Musi zadbać, by Środek był słaby.  Chorus, chociaż zniesławiony przez Maykara i Nelesa, to w dalszym ciągu jest czczony w Empir Chor, jako założyciel i patron Nobilitów, surowy, straszny i sprawiedliwy. Jego postać symbolizuje władzę, porządek, brak litości i moc. Harmonia – Córka Eller-Risa i siostra Chorusa. Jest uosobieniem tego co dobre w rodzinie Erisów. Jest uczciwa, pogodna, dobroduszna i dążąca do pokoju. Początkowo tworzy nowy kraj Empir Chor z bratem, ale przegrywa w walce o wpływy, po czym zapada w sen i umiera. Do dziś wszyscy Nobilici czczą Harmonię jako półboginię i swoją główną patronkę. Ugos przejął berło władzy po zaśnięciu Chorusa. Nie był jednak tak wybitnym władcą. Choć kraj zachował świetność, to ideały podupadły. Za sprawą Zellosa doszło do degradacji kraju Magnatów. Chciwość Zellosa nie znała granic, jego poddani cierpieli coraz większy niedostatek, a bogactwo i wpływy stopniowo kurczyły się. Zellos był jednak niezmienny w swoim postępowaniu. Może dlatego jego syn zapragnął czegoś zupełnie innego. Maykar, A właściwie Markur-Ris, następca tronu po Zellosie. Opuszcza ojczyznę i udaje się do Rony, gdzie szybko zostaje uznany jako wspaniały rycerz, dostaje się do Oddziału Legendarnych, po czym za sprawą Nelesa wraca do Corkyi, gdzie dochodzi do zamachu stanu i Zellos zostaje obalony. Sytuacja Nobilitów zmienia się, a ich kodeks moralny odwraca się do góry nogami. Mayka zasiada na tronie w Empir Chor, a Maykar (Markur-Ris), potem jego żona i syn Septiel na tronie Erellanu. Na ten moment, wydaje się, że wszystko zostaje zażegnane z perspektywy Erellanu, ale w cesarstwie Niverdu jest zgoła na odwrót. Cesarz aż kipi złością, a jego zemsta uderzy już wkrótce. Królowa Mayka włada w Empir Chor zamiast Maykara. Rządzi długo i dobrze, a naród odżywa po długich latach zaniedbań, korupcji i przemocy. Teraz panują ład, sprawiedliwość i rycerskie cnoty.

Jazon, to rycerz, głowa rodziny Zollis z Empir Est. Dostaje zaproszenie do przejęcia tronu po śmierci królowej Mayki. Kontynuuje nową misję i wartości Nobilitów. Umiera w tajemniczych okolicznościach w 1082 roku erellańskim. Natomiast jego młodszy brat, książę Duncan obejmuje protektorat nad Empir Chor i Erellanem po śmierci brata. Nie wiadomo jeszcze czy zostanie następcą tronu. Bardziej przejęty jest tyle co rozpoczętą wojną z cesarstwem Niverdu, nie myśli więc o władzy, a skupia się na walce. To on oficjalnie wypowiedział wojnę najeźdźcom z Niverdu.