Ortwin Paskudny – rycerz z Empir-Corkyia, ostatnia głowa rodziny Gauciusów, czyli śrendio zamożnej szlachty magnaterrańskiej. Urodzony w 902, zmarł w 988 zmęczony wieloma bitwami, jako bohater Empir-Chor i Środka. W czasie swojej działalności zasłynąl jako przeklęty klątwą Zellosa-Risa rycerz Empir-Corkyia, członek Elity Nelesa, a przez krótką chwilę członek V Oddziału Legendarnych obok Fionna Baraisa i Anche Konig.

Początki życia Ortwina nie były zapisane w kronikach, stąd owiane są tajemnicą, jednakże wiadomo powszechnie, że nie urodził się jako bestia. Gdy miał 12 lat jego rodzice zostali oskarżeni o zdradę królestwa przez ówcześnie panującego Zellosa-Risa. Wówczas jego rodzice jak i on sam zostali przemienieni z pomocą czarnej magii w obrzydliwe bestie. Ortwin nabrał wyglądu pół człowieka – pół byka z wielkimi rogami i długą czupryną. Szczęśliwie jego dłonie pozostały niezmienione, co pozwoliło mu w dalszym ciągu dźwigać miecz, rodzinną pamiątkę. Rodzice – Ataya i Rozmus zostali szybko straceni w stolicy kraju Magnatów, a Ortwin wygnany. Kolejne lata życia spędził w odosobnieniu w lasach pod Wrotami Magnatów wiodącymi ze Środka do Empir-Chor. Jak wiadomo z opisów podróży Nelesa, lasy te zamieszkiwały bestie pochodzące jeszcze z czasów starożytnych. Ortwin jednak się ich nie bał. Odznaczał się wyjątkową siłą, dlatego też żaden potwór nie mógł mu zagrozić. Jego wygląd i siła fizyczna wprawiały w osłupienie nie tylko ludzi, ale też bestie.

W czasach wzmożonej działalności Bernadina, Ortwin znalazł swoje miejsce wśród jego szeregów w oddziale zwanym Elitą Nelesa. Tam czuł się swobodnie, pośród innych odmieńców, którym dano drugą szansę, by zaznaczyć swoje miejsce w historii. Dla Ortwina był to rok 939, gdzie Elita wtargnęła do pałaców Zellosa-RIsa, by zakończyć jego haniebne rządy nad Magnatami. Ortwin działał aktywnie w Elicie jeszcze przez następne lata, a w roku 948 przeszedł do Oddziału Legendarnych gdzie dostał zaproszenie od królowej Anche Konig.

Jemu też dostał się w spadku po Daryannie topór Dumnizeł przekazany wraz z honorowym tytułem „Młota Erellanu” należącemu się najsilniejszemu spośród wojowników Erellanu. Ortwin tytuł przyjął, ale topora już nie. Do końca swego życia walczył mieczem rodowym Gauciusów. Choć nigdy nie udało mu się zdjąć klątwy, to odzyskał swoją pozycję, przywileje i dobre imię wśród społeczności Empir-Chor, a po wojnie domowej Magnatów, również ziemie należące do jego rodziny od pokoleń.