Czarownicy Pustynni – Albamirici – nieco zapomniany przez świat zakon czarodziejów z pochodzenia Albaryjczyków, który oddalił się od innych szkół magicznych, by iść w stronę praktyk okultystycznych. Ich praktyki charakteryzują się składaniem ofiar plugawej Egos w zamian za potężną moc oddaloną od mocy Kryształów, której nie byli w stanie kontrolować ani przewidzieć jej skutków, w zamian jednak za siłę, której inne szkoły magii nie mogły się przeciwstawić.

Pierwszym, który posądzany jest o te mroczne praktyki na pustynnych piaskach Albaryi był Mahazan zwany wielkim. Jego mroczne poczynania, a nawet samo istnienie podchodzą pod legendy podawane w magicznych kręgach kraju Nomadów, jednakże faktem jest, że formacja Czarowników Pustynnych, traktuje go jako wysłannika Egos i od jego rzekomych nauk wywodzi całą swoją potęgę. Spośród znanych czarowników można wyróżnić takie postaci jak: Czarkanhan Przedziwny, Mauluch, Hresznisz, Leman Chaszub, Brauch Czarny, Shetis. Natomiast imiona, które z pewnością zapadły Śródmianom w pamięci, to: Kowal Xenim, którego wspaniałe lecz nieobliczalne ostrza służyły, a nawet do teraz służą najwspanialszym wojownikom Albaryi i Erellanu, a nawet Gór Pdoniebnych; Fawda – okrutny czarownik, który wraz ze swymi poplecznikami odpowiedzialny jest za transmutację czarodziejów śródgrodzkich w zwierzokształtnych dając początek nowej rasie w Ronie; oczywiście Prabodh, znany z zaklęcia, które odmieniło życie Rony – chodzi oczywiście o nieumyślne dodanie siły wojowniczce Daryannie, o której również krążą legendy. Obecnie kult Albamiritów jest nieobecny lub mocno utajniony, bo już od dziesięcioleci nie słyszano o mrocznych praktykach magicznych w Albaryi.

Magia Albamiritów jest potężna i straszna nie tyle ze względu na samą nadprzyrodzoną moc, ale na jej nieobliczalność. Rzucanie zaklęcia albamirickiego podobne jest do rzucania losu, który przynieść może rozmaite rezultaty, tak korzystne dla rzucającego, jak i dewastacyjne wobec całego otoczenia. Jednak poczucie potęgi zawsze było dla Czarowników pustynnych ważniejsze niż ryzyko – żyje się raz, więc należy uczynić coś, by zostać zapamiętanym.