Kryształ Życia – Crystallo Vivi– jeden z najpotężniejszych artefaktów na starym kontynencie, jeśli nie w ogóle w całej Sferze Środka. Jest to sporej wielkości kryształ świecący żywotnym zielonym światłem, część wielkiego Kryształu Wiecznej Mocy. Według erellańskich przekazów Kryształ Życia miał mieć moc przywracania zdrowia, a nawet przywracania do życia każdego człowieka o sercu wystarczająco czystym tak, by mógł być uznany przez dziedzica Kryształu za godnego.

Dot. wszystkich kryształów:
Jeden z tzw. przez współczesnych Kryształów Nieskończonej Mocy Magicznej będącej odłamkiem Kryształu Wiecznej Mocy stworzonego przez Dorromerona – najstarszego z ludzi proroka. Według legendy Dorromeron miał stworzyć własną mocą wspaniały kryształ i oddać go w użytkowanie mieszkańcom Rony. Jednakże, gdy ludzie pokłócili się o wykorzydtanie kryształu, Dorromeron rozbił Kryształ, a ten podzielił się na cztery (a według niektórych źródeł 5 części). Odłamki Kryształu dostały się jeden córce Dorromerona – Vivienne, a kolejne “Czwórce, która powróciła”, czyli: Davorce, Okulusowi, Eller-Risowi i Straszliwemu Norginowi. Kryształy zabłysnęły światłem w kolorze odzwierciedlającym duszę danej osoby. Kryształ Vivienne zabłysnął na zielono, Davorki na złoto, Okulusa na błękitno, Eller-Risa na czarno, a Norigona na czerwono. Odłamki kryształów, zwane później Kryształami Nieskończonej Mocy Magicznej miały różnić się od innych magicznych artefaktów znanych w Ronie tym, że ich moc miała być niewyczerpana, a z ich użyciem można było tworzyć tzw. magiczny pył ze zmielonych kryształów o tej samej barwie. Pył ze złotego kryształu nosi nazwę ditius, z zielonego vivitus, z czerwonego fortius, z czarnego mortius, a z niebieskiego auxilius. Istnienie kryształów do niedawna jeszcze pozostawało legendą znaną jedynie w Akademii Magicznej Otesz Mistika w Suma Drevisz, ale za sprawą Nelesa został odkryty jeden z kryształów, był to Kryształ Fortuny. Wkrótce w Erellanie zaczęły pojawiać się kolejne kryształy, co magowie uznali za zły omen, a w królestwie coraz częściej słyszy się głosy o rychłym nadejściu końca świata.

Kryształ Życia był odłamkiem z Wielkiego Kryształu, tak samo jak pozostałe. Ten był pierwszym. Dostał się w prezencie córce Dorromerona o imieniu Vivienne. Ona miała byc strażniczką życia, by przywrócić je każdemu, kogo uzna za godnego. Jednakże widząc gniew i brutalność starożytnych, ukryła się w przerażeniu i zniszczyła Kryształ, by ludzie w ogóle nie mieli dostępu do tego rodzaju magii. Zapragnęła jednak by, jeśli pojawi się człowiek godny życia, mógł czerpać z niego pełnymi garściami. I tak rozbiła kryształ w pył, który następnie wiatr poniósł po całej Krainie Środka. Tą osobą, która okazała się godna, był król Erellanu Peel zwany Świętym. W akcie jego bohaterskiej śmierci spod jego ciała wyrósł krzew białej, świetlistej róży nazwanej przez ówczesnych Różą Peela. Nikt wówczas nie wiedział, że jej moc może pochodzić właśnie od Kryształu Życia. Przez całe pokolenia wtajemniczeni uzdrowiciele korzystali z Róży Peela, by przywracać zdrowie tym najbardziej chorym. Byli jednak pogardzani przez świat czarodziejów nieuznających, ażeby uzdrawianie, czy „ziołolecznictwo” miało mieć zalążki magii. Inaczej do tego tematu podeszła Mel – adeptka odnowionej Akademii Magicznej, która za swój główny cel obrała sobie syntezę „zielonego pyłu”, czyli vivitiusu właśnie z ziół porastających Śródgrodzie i oczywiście z Róży Peela. Dzięki jej staraniom, legenda o Krysztale Życia krążąca wśród niektórych uzdrowicieli z Van Yotl okazała się prawdziwa. W 1082 roku stronnictwo Legendarnych zorganizowało wyprawę do świątyni Dzikich Plemion, Tarakotl w celu odtworzenia Kryształu Życia. Rytuał powiódł się, ale nieszczęśliwie dla wyprawy, ich powrót zbiegł się z przybyciem do Erellanu cesarza Niverdu, Eller-Risa.